JUSUF BISLIMI

 

KUSH E ZGJON DITËN

 

Vendlindjes i trokas në derë

 

 

TË DUA

 

Të dua KOSOVË

Si fëmija nënën ,

Si dita diellin

Si nata hënën

 

Të dua KOSOVË

Si peshkun ujin

Si pranvera gjelbërimin

Si njeriu lirinë.

 

Të dua KOSOVË

Të dua…

 

FSHATI IM

 

Buzë një lumi

në lëndinë,

qendron krenar

fshati im.

 

Makinat varg

n’rrugë të asfaltuar,

kemi ambulancë

dhe shkollë t’modernizuar.

 

Në tokën pjellore

traktori gjërmon,

nxënësi në shkollë

për çdo gjë mëson.

 

Shih , sa t’mira

në fund pa pikë,

do ta ndërtojmë

edhe një fabrikë.

 

TRENI PA ORAR

 

Një vagon, dy vagona…

Pesëmbëdhjetë…

Në shpinë bartin

Tridhjetë vetë.

 

Disa udhëtarë nga Prishtina,

disa  nga Kaçaniku ,

Ferizaji e Prizreni ,

nga Gjakova e Bukoviku.

 

Kur udhëtarët bëhen gadi,

Kuptohen pa telefon,

Dhe atëherë timonieri

Frerin vrik e lëshon.

 

Fiu , fiu, shkon treni ,

Ndonëse fare s’ka binar

Bart njëmijë e ca dëshira

Treni i vogël pa orar.

 

Tren i mirë, pa lëndë  djegëse,

Porse ka dhe një të metë:

Kur s’ka borë në fusha e male,

s’ecën dot as tatpjetë.

 

 

 

 

ZOGJTË

 

Sot

Zogjtë

Nuk pushojnë në tela,

Të shtyllave elektrike

As mbi qatitë e kuqe.

 

Sot

Zogjtë ,

Kur kemi të mbrrime,

Të mëdha teknike

Simpatizojnë

Antenat televizive.

 

ÇARÇAFI I BARDHË

 

Çarçafi i bardhë

çdo kënd zbardhoi,

çarçafin e verdhe ,

ky e zëvendësoi .

 

Me plot gëzim

dalim në shpatia

rrëshqasin si shigjeta

me saj e skija.

 

Laraskat këndojnë

unë në shkollë shkoj,

ngricën e acarin

unë i përballoj.

 

 

 

 

BUJKU

 

Kur këndon gjeli

bujku është zgjuar,

ka rregulluar pllugun

n’arë ka shkuar.

 

E filloi punën

me plot gëzim,

sikurse dielli

kur del në agim.

 

Hedh farë gruri

pushon nën bli,

gruri do të rritet

-bëhet si flori…

 

 

BARIU

 

Bariu korieve

delet kur i lëshon,

këngët më të bukura

me fyell i këndon.

 

 

Delet shpatijeve

atij i blegrojnë,

qengjat e bukur

gëzimin e shtojnë.

 

Bariu në tëbane

ka kompjuterin e vet

komunikon edhe me telefon

me çdo qytet.

 

TRIDHJETË E DY…

 

Në petalet

e një tulipani

pushojnë:

Tridhjetë e dy flutura ,

Tridhjetë e dy flutura ,

lara , lara

të bukura .

 

Me një zgjoje

jetojmë t’bashkuara ,

tridhjetë e dy bletë ,

tridhjetë e dy bletë –

nektar thithim

nga shumë lule

nga shumë fletë.

 

Në një degë molle

me plot yje

tridhjetë e dy bilbila,

tridhjetë e dy bilbila –

bukur këndojnë

dirigjentin e vet

ata e dëgjojnë .

 

Në lagjën time

tridhjetë e dy vëllezër

tridhjetë e dy motra ,

çdo mëngjes

hapat nxitojnë

hyjnë në klasë

dhe të gjithë mësojnë.

 

 

 

 

NË PRANVERË

 

Në çdo skutë

bora është shkri,

natyra ka veshur

petkun e ri.

 

“Mirë se erdhe

e bukur pranverë”,

fëmijët këndojnë

të gezuar si përherë .

 

Në ajër të pastër

dalin në sheti ,

në fole dallëndyshja

është kthye përsëri.

 

Bujku hedh farën ,

kënga ushton .

derdh djersën e tij ,

pa ndërpre punon.

 

Lulet ngjatjetojnë,

kudo zbukurojnë,

nëpër koshere bletët

mjaltin  e mjaltoj

 

EJA DALLËNDYSHE

 

Eja dallëndyshe

eja bashkë me erën,

nga jugu i nxehtë

na e sjell pranverën.

 

Eja dallëndyshe

n’kopshtin tim për të kënduar

në vend të çerdhes së vjetër

të re të kam ndërtuar.

 

GJESTI I LORIKUT

 

Një ditë Loriku

N’rrugë duke ecur,

Nje tubë t’hollash

I kishte gjetur.

 

Me të shpejt

Ai vrapoi

Në polici

I dorëzoi.

 

S’vonoi pak

pronari u gjet

Falemderoi Lorikun

I uroui shëndet.

 

AXHA TAL NË SPITAL

 

Një ditë axha Tal

shumë u dobësua ,

shkoi në spital

për t’u shërua.

 

Nga analizat që u bënë

Mirë u konstatua:

Mushkritë t’ mjerit

I ishin dëmtuar.

 

Cigaret e shuma

Ato ia kishin nxi ,

E pas sherimit

I tha mjeku  :

Duhani s’është për ty

 

Këshillën që i dha mjeku

e mori me seriozitet,

-Prej asaj kohe xha Tali

ndihet mirë me shëndet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ç’PO KËNDON BILBILI

 

Ç’PO KËNDON

 

Ç’po këndon

me sharki

një dallëndyshe

në qershi.

-Kujt i këndon?

 

Ç’po këndon

më një degë të hollë

një strincë

oj Violë.

-Kujt i këndon?

 

Ç’po këndon

me violinë

një harabel

në Prishtinë.

-Kujt i këndon?

 

Ç’po këndon

me çifteli një gushkuq

në bli.

kujt i këndonë?

 

Ç’po këndon

me flautë –

një pikth ,

moj Teutë

-Kujt i këndon?

 

A s’është mrekulli

Ta shkruash një poezi!?

 

SA GËZIM

 

Sa gëzim për të shikuar

Diellin në mëngjes duke aguar ,

Fëmijët si rriten të vëllazëruar ,

Ngjyrat e ylberit duke ndriçuar ,

Hënën në mbrëmje duke perënduar ,

Buzëqeshjet e njerëzve duke punuar,

Xehëtarin në galeri duke shkuar

Bujkun në arë duke lavruar  ,

Nxënësin në shkollë duke mësuar ,

Fshatrat tona duke përparuar ,

Tymtarët n’fabrika duke tymuar

Rrokaqiejt drejt qiellit duke u lartësuar,

Atdheun tonë duke  e lulëzuar ,

sa gëzim,

sa gëzim

 

AXHA UKË ME LAHUTË

 

Axha Ukë

Plak i botës,

E mban plisin

Në maje t’kokës.

 

Pantollone të bardha

Me  fije t’zeza,

S’janë nga bezi ,

-Një ylber

Me shumë ngjyra,

Mbështjell për brezi.

 

Me një hark n’dorë

Ulet këmbëkryq

Axha Ukë ,

Disa fije – bishtkali,

I përkdhel ngadalë

Në lahutë…

 

Shumë bilbila

Përskaj veti

Ai tubon,

Dhe çdonjërit

Nga një faqe

Të historisë

I shpjegon ...

 

BUKËPJEKËSI

 

Po të isha

Bukëpjekës magjik

Një bukë të madhe

Kisha gatuar

Bukë e cila do t’i mbikalojë

Të gjitha vargmalet e botës

Bukë e madhe e madhe

Sa të ngjitej gjer në yje.

 

Buka ime e bardhë

E butë, koreartë, e nxehtë

Do t’i tërheqë

Të gjithë njerëzit e botës

Dhe s’do të ketë njeri

Në rruzullin tokësor

Të uritur.

 

Ç’thoni ju miq?

Po ta gatuaj një bukë të tillë

A do të shkruanin gazetat

Në faqet e para

Me shkronja të arta!?...

 

HARMONIKA IME

 

Kam një harmonikë

Vetëm dy  dhëmbë

I ka në gojë ;

Unë i bie asaj ,

Ajo më dhuron

Melodi e lojë.

 

Harmonika ime :

Ti - tiri - li

Ti - tiri - li

Dhe në zemrën time

Nuk le mërzi.

 

Në lagjen tonë

Jam harmonikist i madh,

Mua sot më njohin

Edhe zogjtë n’livadhë.