Të nderueshmit Dom Ndoc Nikaj
Me më nxjerrë nga prifti i famullisë së
Shkodrës diftesën e pagzimit
Shum herë kam pasë dashtë me t’shkrue e dishroshe
Me t’u lutë për nji nderë, por prap tue mendue,
Pa udhë shifshe me t’besdisë, e ndroshe,
Se vishtirë m’vite, Zotní, me t’trazue;
Sot guxim mora, po t’diftoj se doshe
Me t’u lutë (e shpresoj se s’ké me pritue)
Ktú n’dhé t’Misirit te shkrueme të m’a çoshe,
Vjetin e mojin e ditën qi jam Pagzue.
Bora j’a nisi m’krye t’im me ramun
Flokt po zbardhohen, dhe mjekër e mustakë
Po thihen, e n’pasqyrë po i shoh, tue qamun!
Mbas qi flokt e bardhë pra janë shej i pleqsisë,
Me dijtë sot po due a me t’vërtetë jam plakë
A po para Sh’Andrejt bora ja ka nisë!...